นิยายวาย by เภรินตรา Photo by
ฉันเห็นใครต่อใครเขียนคำไว้อาลัยให้คนรักที่จากไปก่อนวัยอันควรในวันที่เขาไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้วผ่านข้อความในโลกโซเชี่ยลมีเดีย ฉันซาบซึ้งและเข้าใจถึงความรู้สึกสูญเสีย ความรัก ความห่วงใย เข้าใจทุกอย่าง
Short Story “ตื่นได้แล้ว” เจ้าของน้ำเสียงหวานนุ่มคุ้นหูไม่พูดเปล่า ยังเปิดม่านกว้าง
หญิงสาวพูดทั้งที่ยังหลับตา “คุณรู้ใช่ไหมว่า ยังไงซะวันนึงเราก็ต้องจากกันอยู่ดี” ชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดพลางกดจมูกลงบนกลุ่มไหมสีน้ำตาลเข้ม “คุณก็รู้ใช่ไหมว่า
เนิ่นนานแล้วนานเนิ่นนักที่ความรักลาลับลา ล้าแสนเหนื่อยล้ากับความรักที่หลุดลอย คอยแล้วคอยเล่าเฝ้ารอความรักจนเกือบท้อ พอเถอะนะพอถ้าความรักไม่ใช่ของเรา เหงาเงียบเดียวดายความรักอยู่แห่งหนไหน
เช้าวันใหม่ หมูหวานเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ กลมๆ ป้อมๆ ไม่ต่างจากลูกฟุตบอลคลุกฝุ่นเท่าไรนัก
ดอกไม้สีฟ้าเป็นสัญลักษณ์ของความโรแมนติก หรือแค่เป็นดอกไม้ก็โรแมนติกแล้วอย่างนั้นจริงไหม ไม่ใช่หรอก ไม่มีดอกไม้ก็โรแมนติกได้ อะไรก็ส่งมาเถอะถ้าฉันรักคุณและคุณก็รักฉัน