เช้าวันใหม่

หมูหวานเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ กลมๆ ป้อมๆ ไม่ต่างจากลูกฟุตบอลคลุกฝุ่นเท่าไรนัก รักการกิน การนอนและการเล่นเป็นชีวิตจิตใจ แต่เธอก็ไม่เกี่ยงงอนเรื่องการบ้านและงานเรือน ทุกวันหมูหวานจะเข้านอนแต่หัวค่ำ ตื่นแต่เช้าตรู่ พา “เอียงคอย” เจ้าหมาน้อยแสนซนออกไปวิ่งเล่นหลังบ้านและทำกิจธุระส่วนตัว สักพักใหญ่ๆ จึงพามันกลับเข้าบ้าน คลุกข้าวกับกับข้าวในตู้ให้มันกินแล้วจึงล้างไม้ล้างมือเตรียมตัวไปโรงเรียน

แต่ก่อนที่จะอาบน้ำแต่งตัวนั้น หมูหวานมีภาระหน้าที่ที่จะต้องกวาดบ้านถูบ้านให้เรียบร้อย โดยหมูหวานจะแบ่งพื้นที่บ้านออกเป็นสองส่วนเท่าๆ กันแล้วลงมือทำความสะอาดหนึ่งส่วน ที่เหลือเป็นหน้าที่ของน้องสาวที่ต้องดูแลรับผิดชอบ ถูบ้านเสร็จหมูหวานก็จะคว้าผ้าเช็ดตัวกับผ้าถุงวิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำไปเป็นเวลานานเท่าคนธรรมดากะพริบตาสามครั้ง

ทั้งยาย ทั้งพ่อแม่ จะพร่ำบ่นว่าให้ขัดเนื้อถูตัวเสียบ้าง ผิวพรรณจะได้ไม่กระดำกระด่าง ไม่ใช่แค่วิ่งผ่านน้ำ หมูหวานก็ไม่เคยจะสนใจ ฟังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาไปเกือบทุกเรื่อง ยังคงวิ่งผ่านน้ำทั้งเช้าและเย็นเป็นประจำทุกวัน

โชคดีที่ทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ พี่ป้าน้าอาจะช่วยกันจับหมูหวานลงกะละมังใบใหญ่ ขัดขี้ไคลเอามาปั้นเป็นลูกหมาให้ได้ดูเล่นกัน ซึ่งนับเป็นความอับอายขายหน้าที่สุดในชีวิตของสาวใหญ่วัยเจ็ดขวบที่ถูกจับแก้ผ้าต่อหน้าสาธารณชนในบ้าน ยังไม่ทันที่รูปปั้นลูกหมาจากขี้ไคลจะเป็นตัวแห้งสนิทดี สาวเจ้าก็วิ่งไม่ใช่สิต้องบอกว่า กลิ้งหลุนๆ ออกไปเล่นกลางแดดเสียแล้ว

ใครห้ามยังไงก็ไม่ฟัง ต่อให้ขู่ฟอดๆ ว่าตากแดดมากๆ ตัวจะดำเป็นถ่าน ตกบ้านไปตอนกลางคืนไม่มีใครหาเจอ ก็ทำเป็นหูทวนลมเรื่อยไป หรือถ้ามีเวลาก็จะหันมาต่อล้อต่อเถียงเสมอๆ ว่า

“ก็จะยิ้มปากกว้างๆ ให้เห็นฟันขาวๆ ไงจะได้หาเจอ ถึงตัวจะดำแต่ฟันขาวนะ”

แต่งตัวเรียบร้อยน่ารักสมเป็นนักเรียนที่ดี ก็ลงมือกินข้าวเช้าที่พ่อกับแม่ตื่นมาทำไว้ตั้งแต่เช้า บ้วนปากล้างมือ ผัดแป้งหวีผมอีกรอบก็เป็นอันเสร็จกิจกรรมตอนเช้าที่บ้าน