เนิ่นนานแล้วนานเนิ่นนักที่ความรักลาลับลา

ล้าแสนเหนื่อยล้ากับความรักที่หลุดลอย

คอยแล้วคอยเล่าเฝ้ารอความรักจนเกือบท้อ

พอเถอะนะพอถ้าความรักไม่ใช่ของเรา

เหงาเงียบเดียวดายความรักอยู่แห่งหนไหน

ใครเล่าใครที่ส่งความรักมาทักทาย

หายห่างความรักเล่นกลซับซ้อนเหลือทน

คนทุกคนอยากมีความรักอยากมีคนรัก

พักก่อนไหมอย่าเพิ่งให้ความรักเข้ามา

ช้าช้าเพราะความรักมีเวลาของมัน

วันแต่ละวันเรียนรู้ความรักไปก่อน

อ่อนโอนเอนไหวความรักช่างบอบบาง

ข้างข้างความรักคือคนข้างข้างก็สำคัญ

กันและกันนั่นแหละความรักที่แท้จริง

ทิ้งทิ้งขว้างขว้างความรักยากจะยั่งยืน

คืนค่ำคร่ำครวญความรักอื่นอื่นไม่เหลืออะไร

ใจเขาใจเราความรักต้องช่วยกันดูแล

แคร์ความรักหรือตัวเองมากกว่าลองถามดู

รู้แหละรู้ความรักไม่อาจได้ครอบครอง

ลองสิลองปล่อยความรักให้เป็นอย่างที่ควรเป็น

Cover Photo by Element5 Digital on Unsplash