Long Long Time Ago
เนิ่นนานแล้วนานเนิ่นนักที่ความรักลาลับลา
ล้าแสนเหนื่อยล้ากับความรักที่หลุดลอย
คอยแล้วคอยเล่าเฝ้ารอความรักจนเกือบท้อ
พอเถอะนะพอถ้าความรักไม่ใช่ของเรา
เหงาเงียบเดียวดายความรักอยู่แห่งหนไหน
ใครเล่าใครที่ส่งความรักมาทักทาย
หายห่างความรักเล่นกลซับซ้อนเหลือทน
คนทุกคนอยากมีความรักอยากมีคนรัก
พักก่อนไหมอย่าเพิ่งให้ความรักเข้ามา
ช้าช้าเพราะความรักมีเวลาของมัน
วันแต่ละวันเรียนรู้ความรักไปก่อน
อ่อนโอนเอนไหวความรักช่างบอบบาง
ข้างข้างความรักคือคนข้างข้างก็สำคัญ
กันและกันนั่นแหละความรักที่แท้จริง
ทิ้งทิ้งขว้างขว้างความรักยากจะยั่งยืน
คืนค่ำคร่ำครวญความรักอื่นอื่นไม่เหลืออะไร
ใจเขาใจเราความรักต้องช่วยกันดูแล
แคร์ความรักหรือตัวเองมากกว่าลองถามดู
รู้แหละรู้ความรักไม่อาจได้ครอบครอง
ลองสิลองปล่อยความรักให้เป็นอย่างที่ควรเป็น
Cover Photo by Element5 Digital on Unsplash