นิยายวาย Coffee and You #5
นิยายวาย by เภรินตรา
ฉันดื่ม…เพื่อไม่ลืมเธอ บทที่ 5
ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นเพราะเสียงหมาเห่าดังแทรกความสงบขึ้นมา
“คาเฟ่มานี่ลูก”
หญิงสาววัยรุ่นพร้อมสายจูงหมาวิ่งมายังทิศทางที่เขานอนอยู่ เดาว่าเธอคงปล่อยหมาตัวโปรดวิ่งเล่นโดยไม่ใช้สายจูงคงเพราะคิดว่าไม่น่าจะมีใครมานอนอยู่แถวนี้ เขาดูนาฬิกา เกือบบ่ายโมงแล้ว แปลว่าเขาหลับไปชั่วโมงกว่า ไม่น่าเชื่อทั้งที่เขาคิดว่าอากาศร้อนๆ แบบนี้เขาคงหลับไม่ลงเป็นแน่ แต่คงเพราะร่มเงาของต้นหูกวางและลมพัดเบาๆ ทำให้อากาศไม่อบอ้าวอย่างที่เขาคิด
“ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ตื่น”
“ไม่เป็นไรฮะ ได้เวลาที่ผมต้องตื่นพอดี” ชายหนุ่มขยับตัว
“ชอบเล่นกับคนน่ะค่ะ เห่าทักทายไม่กัดค่ะ”
“หมาชื่อน่ารักนะฮะ” เขาเลี่ยงไปเรื่องอื่น เพราะหญิงสาวทำหน้ารู้สึกผิดเต็มที่ เขาเองไม่เคยมีสัตว์เลี้ยง แต่หมาขนปุยตัวนี้ทำให้เขานึกถึงใครบางคนที่เอ่ยปากขอของขวัญวันเกิดเป็นลูกหมามาทุกปี แต่เขาก็ยังไม่เคยทำให้ฝันของใครคนนั้นเป็นจริงสักที
“ขอบคุณค่ะ” ตอบเพียงแค่นั้น เธอก็หันไปวุ่นวายกับการจับหมาใส่สายจูงพลางรั้งไม่ให้เจ้าขนปุยสีขาววิ่งมาหา พาลนึกถึงวันเวลา สาวน้อยรุ่นน้องที่เขาฝากคาเฟ่ไว้ให้ดูแล ถ้าเป็นรายนั้นคงบอกถึงที่มาที่ไปแล้วบรรยายจนละเอียดไม่ต้องเอ่ยปากถามเลย หมาชื่อคาเฟ่ แปลว่าเธอมีคาเฟ่เหมือนกันหรือเปล่า ถ้ามีก็ดีเหมือนกัน
“อยู่คอนโดนี้หรอครับ” ชายหนุ่มชวนคุย
“ใช่ค่ะ คุณล่ะคะ” ดูก็รู้ว่าชายหนุ่มไม่ใช่คนแถวนี้ รู้ทั้งรู้แต่แสนรักหรือแซนด์ก็เอ่ยถามตามมารยาท
“ผมมาสำรวจที่ดินน่ะฮะ โทษนะฮะ ทำไมตั้งชื่อหมาว่าคาเฟ่ล่ะฮะ”
“แฟนตั้งน่ะค่ะ แฟนทำคาเฟ่อยู่ในเมือง” ตอบไปแค่นั้น แต่ในใจของชะเอมกลับนึกน้อยใจแฟนตัวเองที่สนใจแต่คาเฟ่มากกว่าสนใจตัวเธอเสียอีก
“ผมก็มีคาเฟ่อยู่ที่กรุงเทพฯ ฮะ แต่นี่มาดูๆ ทำเลอยากเปิดอีกสักสาขา แถวนี้เงียบดีนะฮะ”
“อุ๋ยหรอคะ ดีสิคะ อีกหน่อยจะได้มีกาแฟให้กินตอนเช้า นึกว่าเป็นนักท่องเที่ยวแวะมานอนเล่น” ในที่สุดเธอก็เอ่ยปากคุยมากกว่าถามคำตอบคำ
“อ๋อ ผมอยากมานอนซึมซับบรรยากาศแล้วก็ดูทิศทางแสงด้วยน่ะครับ” ไม่รู้ทำไมเขาต้องอธิบายให้หญิงสาวแปลกหน้าฟังคงเป็นเพราะเธอไม่เอ่ยถาม เขาจึงรู้สึกอยากเล่า
“ปกติเห็นคนเปิดคาเฟ่ชอบเปิดทำเลในเมืองแบบลูกค้าเยอะๆ หน่อย แล้วแบบนี้จะมีลูกค้ามาหรอคะ”
“น่าจะพอมีนะฮะ ยังไม่เปิดร้านก็มีแล้วตั้งหนึ่งคน” ฐิติณพูดยิ้มๆ
“ฮ่าฮ่า ได้ค่ะ รับรองว่าจะมาเป็นขาประจำ เดี๋ยวถ้าบอกแฟน เขาต้องอยากมาแน่ๆ ค่ะ”
“เห็นไหมฮะ สองคน”
“ฮ่าฮ่าจริงด้วย” เธอรู้สึกสบายใจที่ได้คุยกับเขา วันนี้เธอได้หัวเราะแล้ว หลังจากคิดวุ่นวายมาตลอดตั้งแต่เช้า
“ให้ส่วนลดไว้ล่วงหน้าเลยฮะ สำหรับลูกค้าสองรายแรกดีไหม”
“ขอบคุณค่ะ หนูชื่อนะคะ พี่ชื่อไรคะ” เธอคิดว่าเขาคงแก่กว่าเธอแน่ๆ เลยตัดสินใจเรียกพี่เสียเลย เดาว่าอีกไม่นานคงได้เจอเขาบ่อยขึ้น
“พี่ชื่อฐิติณฮะ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
“ขอตัวก่อนนะคะ แฟนโทรมาตามแล้วค่ะ ไว้เจอกันอีกแน่นอนค่ะ” หญิงสาวส่งยิ้มพลางโบกมือให้ชายหนุ่ม พาลนึกสงสัยไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้จะเหมือนแฟนเธอหรือเปล่าที่หายใจเข้าก็งาน หายใจออกก็งาน แล้วเธอก็กึ่งลากกึ่งจูงหมาตัวโปรดกลับไปยังทิศทางที่เดินจากมา
แม้เพิ่งพบและได้คุยกันไม่กี่คำ เขารู้สึกว่าแฟนหญิงสาวช่างเป็นผู้ชายที่โชคดี เขาสัมผัสได้ถึงความรักเวลาที่เธอเอ่ยถึงคนรัก น้ำเสียงร่าเริงแววตาระยิบระยับ อีกครั้งที่ใครคนหนึ่งแว่บมาในความคิด เมื่อไหร่กันที่เขาจะได้พบเจ้าของแววตาดำขลับอันแสนลึกลับคู่นั้นอีกครั้ง