หญิงสาวพูดทั้งที่ยังหลับตา “คุณรู้ใช่ไหมว่า ยังไงซะวันนึงเราก็ต้องจากกันอยู่ดี” ชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดพลางกดจมูกลงบนกลุ่มไหมสีน้ำตาลเข้ม “คุณก็รู้ใช่ไหมว่า
เนิ่นนานแล้วนานเนิ่นนักที่ความรักลาลับลา ล้าแสนเหนื่อยล้ากับความรักที่หลุดลอย คอยแล้วคอยเล่าเฝ้ารอความรักจนเกือบท้อ พอเถอะนะพอถ้าความรักไม่ใช่ของเรา เหงาเงียบเดียวดายความรักอยู่แห่งหนไหน